Łamanie
W czasach zecerstwa łamanie polegało na ułożeniu szpalty tekstu w łamy na kolumnie. Fragmenty szpalty równe wysokości łamu oddzielało się od siebie poprzez odłamanie — stąd nazwa.
Szpalta to leżący na kolumnie blok zarezerwowany dla tekstu, mający określoną (właściwą) szerokość. Długość szpalty jest zależna od długości tekstu. Szpalta określonej długości, czyli odłamana na konkretny wymiar, to łam.

Skład
Dawniej składem określano powstały z czcionek lub innych elementów (wierszy linotypowych, linii, justunków) tekst mający postać szpalty (ale także złożoną tabelę). Bez względu na to, czy skład przygotowywano ręcznie, czy z pomocą maszyn odlewających, czynność tę nazywano składaniem.
Skład i łamanie dzisiaj

Dzisiaj, składem nazywamy wszelkie operacje, jakich dokonuje się na tekście (głównie formatowanie). Co istotne, składa się tekst, ale łamie publikację (książkę etc.).

Widać więc ciekawą zależność, dawniej najpierw się składało, a potem łamało (stąd też pewnie w języku utarte są skład i łamanie w takiej właśnie kolejności), a dziś zazwyczaj najpierw się łamie, czyli wprowadza surowy tekst na strony, a potem składa, czyli formatuje (choć łamaniem nazywa się też często w DTP operację nadawania surowemu tekstowi cech tekstu sformatowanego). W czasach komputerów i powszechności edytorów tekstu to właśnie tego typu programy powinno się określać jako przeznaczone do składania, natomiast bardziej profesjonalne, np. Adobe InDesign, są programami do łamania (i składania).